DE KERSENBOOM

De vader van Wim was een paar jaar geleden thuis gekomen met een vrij grote maar nog jonge kersenboom. Daags daarna mocht Wim zijn vader meehelpen met het graven van een flink gat in de tuin om de boom in te planten. Toen het gat groot genoeg was zei zijn vader: ' Zo Wim en nu we gaan hem in de grond zetten.' Na een uur van hard werken bekeken ze moe maar voldaan de kersenboom die prachtig rechtop in de tuin stond. 'Zo Wim. Nu nog goed de aarde aanstampen en veel water geven. Dan kunnen de wortels goed aanslaan in de grond en hebben we er de eerste tijd geen omkijken meer naar.'

De winter kwam en de kersenboom liet wat bladeren vallen. Wim vroeg bezorgd aan zijn vader: 'Pa, hij gaat toch niet dood?' 'Nee hoor Wim. Maak je maar geen zorgen. Dat is normaal in de winter. Binnen in de boom bruist het van het leven.' En inderdaad, toen de winter voorbij was kwamen er in het voorjaar allemaal bladeren en nieuwe takken aan de boom. Nog wat later zelfs roze bloesems, die prachtig stonden in de tuin. 'Pappa? Groeit er nu van elke bloesem een kers aan de boom?' 'Nee Wim, dit jaar nog niet maar volgend jaar zeker en dan gaan we allemaal kersen eten tot we omvallen.' zei vader lachend.

Het voorjaar daarop stond de kersenboom inderdaad weer in bloei en hij zat vol met bloesems. Wim zijn vader zei: 'Nou moeder, zorg maar dat je over een paar maanden een grote mand voor de kersen klaar hebt staan, dan zorg ik voor een grote ladder en gaan we ze plukken. Dan eten wij kersen uit eigen tuin.' 'Heerlijk! zei moeder. 'En van wat er overblijft maak ik heerlijke kersenjam.' Maar..., het zou anders lopen als gedacht.

Na een paar maanden was het dan zo ver. Wim sliep die nacht vrij onrustig. Hij droomde van hele hoge bergen met kersen die door vrachtwagens af- en aangereden werden. Het was één en al bedrijvigheid in de tuin en een lawaai van jewelste. Het lawaai was heel luid en het vreemde was dat, toen Wim wakker werd, het geluid nog steeds zo luid was. Dat was wel raar. Je droomt toch niet met je ogen open? Wim sprong uit zijn bed, liep naar het open raam en keek naar waar het geluid vandaan kwam. Tot zijn grote schrik werd duidelijk waar het lawaai vandaan kwam: In de kersen boom zaten wel duizenden spreeuwen die zich tegoed deden aan de heerlijke rijpe kersen die in de boom hingen.

'Oooh, nee!!!' gilde hij luid. Hij rende de trap af naar beneden waar zijn vader en moeder schaterend van de lach aan het ontbijt zaten. ´Pappa, mamma!´ Wim struikelde haast over zijn eigen woorden, ´Kom gauw mee naar buiten! Er zijn kersendieven in de tuin. Een hele zwerm spreeuwen zijn al onze kersen aan het opeten.´ ´Ja Wim, dat weten we want ze zijn al een half uur bezig.´ ´Nou waarom doen jullie dan niks?' vroeg Wim verbaasd. 'Ach jongen, die vogels zijn met duizenden dus wat moeten we er tegen doen? Als we er tien wegjagen komen er honderd voor terug.' 'Ja maar...maar, het is onze boom dus zij mogen niet onze kersen stelen.' zei Wim verontwaardigd. 'Ja, je hebt wel gelijk Wim, maar de lucht is vrij en die spreeuwen zijn zo vrij als een vogel, snap je? Hoe wil je ze dan tegen houden?' 'Het zijn gewoon pikkedieven.' 'Ja,' zei vader lachend 'maar het zijn wel pikkedieven waar je plezier van hebt. Want stel je eens voor dat er geen vogels waren? Dan zat ons huis elke dag vol met vliegen en torren die niet opgegeten werden door de vogels. Dus als ze zo af en toe eens van onze kersen komen snoepen moeten we dat maar op de koop toe nemen. Maar ik weet het goed gemaakt; voor volgend jaar kopen we groot net en doen dat over de hele boom, dan kunnen de vogels er niet meer bij komen en eten wij kersen uit eigen tuin. Weet je wat je doet? Hier is vijf euro. Ga daar maar een kilo kersen voor halen bij de groenteboer.'

Zo gezegd zo gedaan. En even later zaten ze toch lekker te smikkelen van overheerlijke kersen. Alleen moeder zuchtte: 'Moet je ons mooie tuinpad zien. Wat ligt er een vuil op!' 'Ja,' zei vader 'wat dacht je? Al die kersen gaan er bij die vogels in, maar ze moeten er ook weer uit! Maar ook dat is geen ramp want dat is zelfs goede mest voor de boom. Daarvan groeit hij volgend jaar weer harder en geeft hij nog meer kersen.'
Het leek wel of de spreeuwen buiten het verstaan hadden want het geluid klonk plotseling nog veel harder.

® Bassie van Toor